Dalszy ciąg Harry’ego

Literatura dla dzieci?

J.K Rowling albo jest wariatką albo geniuszem. Jak w umyśle człowieka może powstać tak fantastyczny pomysł na historię o chłopcu? Tyle wątków, tyle postaci, które łączą się ze sobą w najmniej spodziewanym momencie. Ale nie tylko dla dzieci, tak jak myślą prawie wszyscy ci, którzy jej nie przeczytali ani nie obejrzeli filmu. Sama zaczęłam czytać tę historię jakieś 10 miesięcy temu. Tak, dziewiętnastolatka czytająca „Harry’ego Pottera”. W pociągu bałam się, że ktoś krzywo na mnie spojrzy, w końcu to książka o JEDENASTOLETNIM CHŁOPCU, KTÓRY MA MAGICZNE MOCE. Powinnam pewnie czytać „Annę Kareninę” albo „Mistrza i Małgorzatę”. Cóż, na to też przyjdzie pora. Nie żałuję tych kilku miesięcy spędzonym nad powieścią J.K. Rowling. Absolutnie nie. Jeszcze wrócę do tego chłopca z błyskawicą. A już na pewno będę nim męczyć moje dzieci.

Co dalej z Harrym?

„Harry Potter i przeklęte dziecko”. Przeczytany przez dwie godziny w drodze do Poznania. Powrót do krainy magii. Trochę inna formuła, bo w formie scenariusza. Na pewno lżejszy niż dwie wcześniejsze części. Tak naprawdę widzimy Harry’ego takim, jakim chcieliśmy go zobaczyć. Ustatkowany, z żoną przy boku (kto czytał ten na pewno się domyśla, kto może nią być), z dziećmi o nieprzypadkowych imionach. Okazuje się, że przeszłość Pottera ciąży nie tylko na nim, ale całej jego rodzinie. Dowiadujemy się ciekawych, bardzo niespodziewanych rzeczy o Voldemorcie, powiedziałabym, że aż trudnych do uwierzenia. Dla mnie – nawet trochę zabawnych.  Historia ciekawa, ale nie jest tak porywająca jak pozostałe przygody Harry’ego i jego przyjaciół. Przynajmniej dla mnie. Fajnie było wrócić do tych chwil spędzonych z magikiem, ale sądzę , że ta kontynuacja powinna być klamrą i zamykać opowieść o życiu Potterów. Gdyby ją ciągnąć, mogłoby nas spotkać rozczarowanie.